Trądzik pospolity (łac. acne vulgaris) jest jednym z najczęściej występujących schorzeń skóry. W różnym stopniu nasilenia dermatoza dotyczy prawie wszystkich grup wiekowych, najczęściej występuje między 15. a 30. rokiem życia. Co raz częściej obserwuje się zmiany trądzikowe występujące w wieku dojrzałym, nawet po 40. roku życia. U wielu kobiet zmiany trądzikowe pojawiają się czasowo i są związane z wahaniami stężenia hormonów w trakcie cyklu miesiączkowego.
Nawet łagodny trądzik może być przyczyną zaburzeń emocjonalnych, zakłopotania, poczucia mniejszej wartości, wielu stresów, a nawet ciężkiej depresji. Biorąc pod uwagę częstość występowania choroby oraz jej wpływ na sferę psychiczną i społeczną pacjentów, można stwierdzić, że trądzik pospolity to choroba społeczna.
Istnieje wiele różnych klasyfikacji trądziku. W zależności od morfologii wykwitów, które dominują w danym typie trądziku, wyróżnia się: trądzik zaskórnikowy (acne comedonica), trądzik grudkowy (acne papulosa), trądzik krostkowy (acne pustulosa), grudkowo-krostkowy (acne papulo-pustulosa), trądzik stwardniały (acne indurata), trądzik ropowiczy (acne phlegmonosa), trądzik guzkowo-torbielowaty (acne nodulocystica), trądzik skupiony (acne conglobata), trądzik z utrwalonym obrzękiem twarzy (solid facial oedema of acne), trądzik z zadrapania (acne excoriatica), trądzik bliznowcowy (acne keloidea), trądzik o piorunującym przebiegu (acne fulminans), trądzik odwrócony (acne inversa).
Pielęgnacja gabinetowa skóry trądzikowej powinna być indywidualnie dostosowana do stanu skóry oraz stosowanej terapii dermatologicznej. W przypadku trądziku o niskim nasileniu (trądziku zaskórnikowego, trądziku grudkowo-krostkowego z pojedynczymi zmianami zapalnymi) właściwie prowadzona pielęgnacja domowa i gabinetowa może być podstawową metodą utrzymania skóry trądzikowej w dobrej kondycji oraz ograniczania liczby wykwitów trądzikowych.
W przypadku zmian o średnim i dużym nasileniu zabiegi kosmetologiczne mogą być metodą uzupełniającą terapię dermatologiczną. Wyjątek stanowi terapia izotretynoiną, której stosowanie wyklucza zdecydowaną większość zabiegów kosmetologicznych. W trakcie antybiotykoterapii ogólnej zabiegi kosmetyczne mogą być wykonywane na zlecenie lekarza prowadzącego.
Peelingi chemiczne stosowane w pielęgnacji skóry trądzikowej
Peeling chemiczny polega na nanoszeniu na skórę substancji złuszczających (żrących), które wywołują jej uszkodzenie na określonej grubości. Mechanizm działania peelingów chemicznych polega na rozrywaniu korneodesosomów warstwy rogowej naskórka oraz desmosomów w warstwach położonych głębiej przez protony uwolnione z peelingów chemicznych, co prowadzi do zjawiska eksfoliacji.
Do najczęściej stosowanych peelingów przeciwtrądzikowych należą: kwas glikolowy, kwas migdałowy, kwas pirogronowy, kwas salicylowy, kwas azelainowy, kwas trójchlorooctowy (TCA), roztwór Jessnera oraz yellow peel.
przeciwwskazania do zabiegu ;
• ciemne koloryt skóry (fototyp IV–VI według Fitzpatricka),
• ekspozycja na słońce po działaniu, bez możliwości wyegzekwowania ochrony ochronnej,
• miesięcy stosowania doustnej terapii izotretynoiną (6 po leczeniu),
• zastosowanie terapii doustnej, chyba że lekarz prowadzący zaleci inaczej,
• tendencja do dzikich keloidów,
• nadżerki, przeczosy,
• aktywna opryszczka,
• zmiany ropne (wyjątek: peeling migdałowy, azelainowy i pirogronowy),
• skóra bardzo wrażliwa (wyjątek: peeling migdałowy i azelainowy),
• rzadkie naczynia krwionośne (wyjątek: peeling migdałowy i azelainowy),
• ślady znalezionea melanocytowe,
• ciąża, okres laktacji,
• choroba nowotworowa.
zalecenia pozabiegowe :
• nie należy wspomagać procesu złuszczania przez ściąganie skóry, drapanie, skubanie, pociąganie;
• należy chronić twarz przy myciu głowy, najlepiej spłukiwać po plecach;
• wskazane jest stosowanie kosmetyków gojących, powrót do standardowej aplikacji jest możliwe po zastosowaniu produktu leczniczego;
• należy chronić miejsce stosowania leczniczego przed kontaktem z drażniącymi preparatami i lekami;
• nie należy stosować żadnych preparatów przed goleniem i po goleniem, możliwe jest zastosowanie maszyn elektrycznych;
• należy zastosować kremy z filtrami zabezpieczającymi przed promieniowaniem UVA i UVB, są to preparaty o SPF50+ i wysoki indeks ochrony przed UVA przez co najmniej 4 tygodnie po zastosowaniu .
Trądzik różowaty (łac. Acne Rosacea ) jest przewlekłą aplikacją zapalną, której następstwem są działania na twarz, główne w okolicy podbródka, nosa, policzków i pierwszej. Objawami są rumień, teleangiektazje, grudki i krosty na ryzyko łojotokowe, a także – w niektórych przypadkach – zmiany przerostowe, główne w obszarach głównych gruczołów łojowych nosa. Czynnik predysponujący do rozwoju choroby jest chorobą osobniczo skóra tłusta, wrażliwa i naczyniowa. Czy czynniki wyzwalające zaczerwienienie, tzw. spłukiwanie , należące do bodźce fizycznych i ciężkich.
Czynniki zaostrzające przebieg trądziku różowatego
Kluczowym zabezpieczeniem zaostrzającym przebieg choroby jest pobudzenie psychiczne ze stresem, które wpływa na uruchomienie zasilania na poziomie środowiskowym. Powoduje to wykazanie skutków immunologicznych w sytuacjach stresowych, które dotyczą leukocytów na skórze, co skutkuje już zaostrzeniem stanu zapalnego. Osoby chore na mechanizmowi „błędnego koła”, będące skutkiem choroby lokomocyjnej na twarz, są wtórnym skutkiem stresu i dyskomfortu psychicznego.
Drugim wyłącznikiem ochronnym zaostrzającym jest ekspozycja na promieniowanie UV. Pod wpływem rozprzestrzeniania się skóry, ROS i rozprzestrzeniania się proangiogennie.
Trzecim najważniejszym przywódcą zaostrzającym jest nieprawidłowa pielęgnacja skóry. Przewlekły stan zapalny tworzy zaporę wybuchową, skóra jest bardziej wrażliwa
W momencie pojawienia się wirusa różowatego można wykryć objawy fizyczne, których celem jest uspokojenie skóry naczyniowej, normalizacja pracy gruczołów łojowych, działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne lub zamknięcie rozszerzonych naczyń. Kluczowym czynnikiem wpływającym na przebieg i powodzenie leczenia jest codzienna pielęgnacja skóry, jak i specjalistyczna pielęgnacja pozabiegowa.
Decyzja o zastosowaniu fizykalnych metod wspomagających leczenie róży jest uzależniona od aktualnego stanu chorobowego, postaci choroby, jej stadium i nasilenia oraz lokalizacji zmian. W celu zastosowania i uelastycznienia mycia naczyń zaleca się: galwanizację, jonoforezę, sonoterapię i sonoforezę. W okresie remisji rekomenduje się zabiegi redukujące rumień i usuwające rozszerzone naczynia krwionośne: elektrokoagulację lub termokoagulację (radiofrekwencja), fototerapię z stosowania świateł IPL oraz laseroterapię z stosowania lasera KTP i Nd:YAG.
Podstawy kosmetologii leczniczej pod kierunkiem dr hab. Dominiki Wcisło-Dziadeckiej, prof. SUM
W gabinecie dobieramy odpowiedni peeling w zależości od rodzaju zmian po badaniu komputerowym
